ای تبغ زهر آلوده ممنون تو هستم

چشم انتظارت هر شب اینجا می نششتم

با نخلهای خشک بیجان گریه کردم

من نیز همپای یتیمان گریه کردم

ای تیغ زهر آگین مرا دلگیر کردی

 چون دیر کردی و علی را پیر کردی

ای تیغ دارم داغ زخمی را به سینه

از کوچه های خالی از مهر مدینه

آنجا که از غمها گریبان چاک کردم

با دست خود تنها گلم را خاک کردم

آنجا که انبوه غهما خسته بودم

زهرا کتک می خورد و من لب بسته بودم

تا مرگ آید من لحظه شماری می کنم

تا محسنم را بنگرم من بی قراری می کنم

من می روم راحت ز دنیا می شوم

در باغ فردوس برین مهمان زهرا می شوم

می ترسم انجا باز هم چشم مرا گریان کند

در باغ فردوس برین صورت ز من پنهان کند

می ترسم آنجا باز هم دستش بودبر پهلویش

می ترسم آنجا با هم نالد ز درد و پهلویش