غریب مدینه
هیئت امام حسن مجتبی(ع)
دلا باید که هر دم ، یا علی گفت
نه هر دم ، بَل دمادم ، یا علی گفت
به صدق دل ، همیشه یاد او بود
به هر پیچ و به هر خم ،یا علی گفت
دمی که روح در آدم دمیدند
زجا برخاست آدم ، یا علی گفت
چو نوح از موج طوفان ایمنی خواست
توسل جست و هر دم ، یاعلی گفت
ز بطن حوت ، یونس گشت آزاد
ز بس در ظلمت یم ، یا علی گفت
نمی شد زنده جان مرده هرگز
یقین عیسی بن مریم یا علی گفت
عصا در دست موسی اژدها شد
کلیم آنجا مسلّم ، یا علی گفت
رسول الله شنید از پرده غیب
ندایی آمد آندم ، یا علی گفت
نزول وحی چون فرمود سبحان
ملک در اولین دم یا علی گفت
علی در کعبه بر دوش پیمبر
قدم بنهاد و آندم ، یا علی گفت
به فرقش کی اثر میکرد شمشیر ؟
گمانم ابن ملجم یا علی گفت
تا «علـــــــــــــــــی »گــفتیم ، زبـان آتـش گـرفت
پـیش چــــــشم آسمـــــــــــــــــــان آتـش گـرفت
بغض چندین ســــــــــــــاله ی مــــــــا بـاز شد
یـا «علــــــــــــــــــی »گفتیم و عشق آغـاز شد
یـا «علـــــــــــــــــی » گفتیم و گلــــها وا شدند
عشق آمـــد قطره هـــــــــــــــــــا ـــــــا شدند
یـــا «علــــــــــــــــــی» گفتیم و دــا موج زد
لاله ای خـــــــــــــندید و صـــــــحرا موج زد
یا «علــــــــــــــــی گفتیم و طوفـــــانی شدیم
مست از آن دستی کــــــــــــه مــی دانی شدیم
یـا «علــــــــــــــی» گفتیم ومــا را غـــم گرفت
هفت شـــــــــــهر عشـــــــق را مــــــاتم گرفت
یا «علـــــــــــــــی »گفتیم وگــــــــــل فریاد کرد
چشمم از شـــــــــــــــــــام غریبــان یـــــــاد کرد
یـا «علـــــــــــــــی» گفتیم وطـوفان جــان گرفت
کـوفه در تــــــــزویر خـــــــود پــــایــــان گرفت
کــــــوفه یعنی دستهـــــــــــــــــا ی نــــــــــــاتنی
کـــــــوفه یعنی مـــــــــــــــــردهــــــــــای منحنی
کـــــــوفه یعنی این طــــــــرفها مــــــــــرد نیست
یا اگــــــــــــــرهـــم هست صـــــــاحب درد نیست
عـده ای «رنــــــــــــــدان بـــــــــــــــازاری»شدند
عــــده ای رســـــــــــــــوایی جـــــــــــــاری شدند
کــــــوفه شـــــــهری خفته و بــــــــــــــی درد بود
کـــــوفه از ازل نــــــــــــــــــــــامـــــــــــــــردبود
یـــا «علــــــــــــی »کوفه ســــــزاوار تــو نیست
کــــوفه و کــــــــــــــــــوفی طرفــــدار تــو نیست
کوفیــــــــان شب بـــــــــــــــاور و شب پیشه اند
کـــــــج دل و کـــــــج فهم و کــــــــــج اندیشه اند
کوفیــــــان بــا شعلــــــــه و شنبم بــــــــــــــدند
ذوالفقــــــــــــــــــــارت را شبی آتش زدـــــــــند
آن همـــــــه دستی که در شب طـــــــــــی شدند
ابن ملجم های پـــــــــــــــی در پـــــــــــی شدند
بعد تـــــــــــــــــو دست اسیـــــــــران قطع شد
نــــــان و خرمــــــای فقـــــــــــــــیران قطع شد
بعد تـــــــو فریـــــــــــــــاد مـــــــــردان پیر شد
ذوالفقـــــــــــــــار مــــومنت تــــــــــــــکفیر شد
نان خرمــــــــــــــای پس از تــــــــو دیدنیست
عـــــــاشقی های پس از تـــــــــــــو دیدنیست
از دو رویــــــــــــــــــــی های اشباح الرجال
باز هم مولای مولایــــــــــــــــــــــــــان بنال
یک جمــــاعت تــا خدا خـــــــــــون می دهد
یک جمـــــاعت بــوی طاعـــــــــون می دهد
چون خـــــــــدای خــــــویش را گم کرده اید
تکیه بر بــــــــــــــــــازوی مـــــردم کرده اید
خسته شد پـــــــــــــــای پس از تو یا «علی»
وای بـــــــر «ما» ی پس از تو یــــا «علی»
من تـــــــــــرا با مــــــــــــــاه می دیدم شبی
در کــــــــنار چــــــــــــــــــــاه می دیدم شبی
من ترا دیــــــــــــــــدم کـــه از خوف حضور
می گذارم گــــــــونه بر هرم تـــــــــــــــنور
تــــــــن غـــــــــــــــــــــــلام آن دل آزاده ات
جــــــــــــــان بــــــــه قـــــــربان گل سجاده ات
از سکـــــــــــــــوت و گریه سر شارم «علی»
تـــــــــا همیشه دوســــــــــــتت دارم «علی »
امشب سر مهربان نخلی خم شد
در کیسه ی نان بجای خرما غم شد
در کنج خرابه ها زنی شیون کرد
همبازی کودکان کوفه کم شد
التماس دعا
خدایا کوفه در آه وفغان بین
پدر مهمان و دختر میزبان بین
تماشائی بود این صحنه دیگر
تماشا کن تو این بابا و دختر
پدر بر دختر خود مهمان است
غذا شیر ونمک همراه نان است
ولی آن عادل از ظلم بیزار
نماید با نمک زان سفره افطار
چرا مولا پریش از راز باشد
مگر این آخرین افطار باشد
چرا پیوسته باشد در مناجات
مگر آماده ی گشته بر ملاقات
چر اعشق ملاقاتش فزون است
به لب انا الیه راجعون است
کسی که یک جهانی در پناهش
چرا بر آسمان هر دم نگاهش
چرا محکم گرفته حلقه در
کمر بند امیر عدل گستر
به مسجد شد روان مولای مظلوم
به دنبالش نگاه ام کلثوم
کند دتر دعا از ولی فاش
خداوندا نگهدار علی باش
ای تبغ زهر آلوده ممنون تو هستم
چشم انتظارت هر شب اینجا می نششتم
با نخلهای خشک بیجان گریه کردم
من نیز همپای یتیمان گریه کردم
ای تیغ زهر آگین مرا دلگیر کردی
چون دیر کردی و علی را پیر کردی
ای تیغ دارم داغ زخمی را به سینه
از کوچه های خالی از مهر مدینه
آنجا که از غمها گریبان چاک کردم
با دست خود تنها گلم را خاک کردم
آنجا که انبوه غهما خسته بودم
زهرا کتک می خورد و من لب بسته بودم
تا مرگ آید من لحظه شماری می کنم
تا محسنم را بنگرم من بی قراری می کنم
من می روم راحت ز دنیا می شوم
در باغ فردوس برین مهمان زهرا می شوم
می ترسم انجا باز هم چشم مرا گریان کند
در باغ فردوس برین صورت ز من پنهان کند
می ترسم آنجا باز هم دستش بودبر پهلویش
می ترسم آنجا با هم نالد ز درد و پهلویش
نردبان دلم شکسته است ،میشود برای من ، کمی دعاکنی ؟
یا اگر خدا اجازه میدهد ، کمی بجای من خدا خدا کنی ؟
راستش دلم مثل یک نماز بین راه ، خسته و شکسته است ،
می شود برای بیقراری دلم سفارشی به آن رفیق با وفا دعا کنی؟
التما س دعا دوستان عزیز
| Design By : RoozGozar.com |
بر درد دل خلق طیب است حسن هر چند زدرد، غم نصیب است حسن مهدی به کنار قبر او می گرید تا خلق نگوید غریب است حسن
